Gowden Turf: nieuwjaarstoespraak Johan Sieswerda

Goedemiddag dames en heren! Fan herte wolkom. Van harte welkom in Gorredijk. Welkom in De Skâns. Gelukkig zonder ijzel. Ik weet nog dat de eerste Gouden Turf in 2010 werd uitgereikt in Siberische omstandigheden: er lag buiten toen maar liefst een halve meter sneeuw. De weergoden zijn ons vandaag gunstig gezind.

Vorig jaar zaten we in Terwispel. Toen werden de vrijwilligers van het Dodo Festival uit Bakkeveen kampioen. Dit keer weer in de vertrouwde Skâns. Waarschijnlijk voor de laatste keer (?), want het gebouw wordt op deze locatie gesloopt. Niet de keuze van mijn partij OpsterLanders. Onze voorkeur gaat uit naar renovatie op deze centrale locatie, die bewezen veel goedkoper blijkt te zijn dan nieuwbouw.

Anyway. Degenen die mijn nieuwjaarstoespraken kennen als opening van de Gouden Turf bijeenkomsten weten als geen andere:

1. Van tevoren is niemand bekend wat de inhoud zal zijn van de nieuwjaarstoespraak. Zelfs mijn partijgenoten niet!
2. Op het middagprogramma staat hiervoor 10 minuten gereserveerd. Maar meestal zit ik onder de 5 minuten. Lange monologen zijn niet aan mij aanbesteed: het is meer uitzondering dan regel. Daarnaast ben ik van mening dat deze bijeenkomst in het teken staat van vrijwilligerswerk in de gemeente Opsterland. Partijpolitiek hoort thuis op een andere plek. Aan het einde van mijn toespraak zal ik u een vraag stellen en verwacht een antwoord.
3. Mijn toespraken gaan inhoudelijk dus ook niet over partijpolitiek. Soms zal ik er naar refereren, maar alles draait vandaag om vrijwilligerswerk en grote het belang hiervan voor onze dorpsgemeenschappen. In alle vorige 6 toespraken zat een wisselende rode draad: een korte analyse, kanttekening of oproep. Of zoals vorige keer de constatering dat de trend is: meer marktwerking, een terugtredende overheid en een zwaarder beroep op vrijwilligerswerk / mienskip.

Nu wil ik het graag met u hebben over iets algemeens. Iets wat ik vaak hanteer vanuit mijn achtergrond als historicus: de koppeling van het verleden met het heden richting de toekomst. Kijk vervolgens naar uw eigen organisatie en vereniging. Hoe en waarom was deze ook al weer ontstaan? Hoe heeft het zich doorontwikkeld tot de dag van vandaag? En waar gaan wij naar toe en wat zijn onze wensen voor de toekomst? Betrek je dit op de gemeentepolitiek: wat is de context en voorgeschiedenis, wat is het voorstel en hoe past dit in het toekomstbeeld? Ik vergelijk deze methode met een trein, auto of boot: je kunt niet reizen zonder een momentopname, een vertrek- en een aankomstpunt. En je kunt ook niet zonder 1 van de 3. Terug naar het begin: zonder geschiedenis geen roots, zonder het heden geen realisme, zonder toekomst geen vooruitgang. Dit heet binding, cohesie, samenhang.

Over samenhang gesproken: zonder samenhang geen samenleving. U vormt allemaal als vrijwilliger en alle andere vrijwilligers uit Opsterland tezamen een belangrijke cementlaag. Valt deze laag weg, dan zakt het dorpsleven in elkaar als een kaartenhuis. En terugkomend op het thema van vandaag: binnen uw eigen organisatie blijft het belangrijk om te weten wat de roots zijn, waar het nu staat en de stip op de horizon. Want. U bent altijd op reis. U allemaal bent op reis. Op de weg. Op het water. En daarom wens ik iedereen in deze zaal voor 2016 een behouden vaart. De beste wensen! In lokkich nijjier!

De uitdagende vraag aan u van vandaag als het gaat om vermijden van partijpolitiek:
Hoe vaak heb ik in mijn toespraak het woord OpsterLanders genoemd?